Een hond als Lassie bestaat niet.
Of beter: als hij zou bestaan, zou
hij hét voorbeeld zijn van een
gestoorde hond. Lassie ont-
snapt, gaat er zelf op uit als hij
dat nodig vindt, bepaalt zelf wie
de goeden en de slechten zijn,
en deinst er niet voor terug de
slechten aan te vallen. Zo'n
hond heeft grote kans dat zijn
wanhopige baasje hem naar het
asiel brengt, of naar de dieren-
arts voor een spuitje. Als het
echt was zoals je het op de tele-
visie ziet.
Wie je niet ziet is het baasje van
Lassie, die net buiten beeld de
hond precies vertelt wanneer hij
moet komen en zitten en op zijn
plaats liggen. Hij is degene die
tegen boeven ten strijde trekt.
Lassie doet gewoon wat hem
gezegd wordt.
Honden leven, net als de wolven
waar ze van afstammen, in een
groep met een duidelijke leider.
Met hem, of haar, want de leider
kan ook een oudere wolvin zijn,
gaan ze op jacht en samen
beschermen ze de groep. Ze zijn
daardoor heel goed in gehoorza-
men en in elkaar duidelijk
maken wat er gedaan moet wor-
den.
Honden spreken, door geluiden
maar vooral door tekens te
geven met hun lichaam, een taal
met elkaar. Wanneer een wolf
zijn staart recht naar achter
steekt en een borstel van de
haren maakt, weten alle anderen
dat er gevaar dreigt. Ze sluipen
verder, oren naar achteren, tot
ze zien waar het gevaar vandaan
komt. Als zij een ander dier ont-
dekken, vertelt de leider wat ze
moeten doen. Of ze het gaan
opdrijven, omsingelen en aan-
vallen, of dat ze beter weer weg
kunnen sluipen.
De leden van de groep, de roe-
del, geven deze boodschappen
aan elkaar door, met hun haren,
hun gezicht, hun staart en de
houding van hun lichaam.
Honden zijn al ongeveer tien-
duizend jaar lang gewend om
niet samen met andere honden
in een groep te leven, maar
samen met mensen. Ze kijken
wie er in hun ogen de leider van
de groep is waarin ze wonen, en
dat wordt ook hun leider. De
anderen zijn, net als zij, leden
van de groep. En dat blijft altijd
zo, want een hond blijft zijn
groep trouw zolang hij leeft.
Wanneer een hond merkt dat jij
ook een beetje de baas bent, dan
ben je voor hem een belangrijk
lid van de groep, dat hij goed in
de gaten moet houden. Honden
zijn er erg goed in om iedereen
die boven ze staat in de gaten te
houden om te zien wat die van
plan is. Dat konden ze als wolf al
en nu nog steeds. Dit is bijvoor-
beeld niet ongewoon als je een
hond hebt.
Je zit in je kamer te werken. Je
hond ligt naast je voeten te sla-
pen, of iets dat daarop lijkt. Tel-
kens ga je even weg. Naar de
wc, iets te drinken halen, een
vriendje bellen en nog zo wat
dingen. Iedere keer dat je ver-
trekt doet je hond één oog een
stukje open, ziet wat je doet, en
slaapt weer verder.
Tot je vindt dat het zo wel
genoeg is geweest en dat het
hoog tijd wordt voor je dage-
lijkse wandeling met je hond. Je
ruimt je spullen op. Zijn ogen
gaan allebei open. Je staat op,
net even anders dan de vorige
